🎄 11. desember – Aasen på Sørlandet og dei «blaude» konsonantane 🗺️✨

Dags dato i 1844 kjem Ivar Aasen tilbake til Kristiansand – gjennom snø, sludd og sørlandsk vintervind. ❄️💨 Og trass alt slit skriv han glad: «Det var mig en stor Glæde» å koma fram att. ✨

På reisa via Holmen i Søgne gjorde han ei av sine mest ikoniske lydlege oppdagingar: dei sørlandske «blaude» konsonantane 😍 – når p, t og k blir til b, d og g: kake → kage, tak → tag, såpe → såbe.

Og midt i dette paradokset sit Aasen og skriv sjølv med bløte konsonantar – på akkurat same staden som han meiner dei ikkje bør brukast i skriftspråket. 😂✍️ Ei lita språkhistorisk jolegåve.

Desse lydane er eldgamle – heilt tilbake til 1200-talet! 📜 Og dei lever framleis i namn som Eig, Kjevig, Augland, Høvåg, og i ord som bageri og sjølvaste smeigedag. 🌊☀️

Men dei passa ikkje inn i Aasen sitt prosjekt om eit «ur-norsk» skriftspråk. Difor fekk dei ikkje bli ein del av norma. Men dei er likevel våre – eit stykke sørlandsk språksjel, kystvind og muntleg tradisjon. 💛

Så kanskje jola er rette tida 🎅✨
til å spørje:
Skal vi la dei “blaude” konsonantane få litt plass att når vi snakkar om språk, identitet og dialektar?

Ein liten lydleg jolefred 🌟
for alt som er mjukt, varmt og levande i språket vårt. 💬❤️